Kunstlijn 2016

Kunstlijn 2016

Kunstlijn – Spruit & Thuis – Zijlweg 3, Overveen

Tijdens de kunstlijn laat ik tekeningen en collages zien bij Spruit & Thuis.
25 jaar geleden maakte ik mijn allereerste illustraties: tekeningen bij de tweewekelijkse rubriek over eten van Judith Spruit in Trouw.
Judith schrijft anno 2016 nog steeds over eten, ze bereidt afhaalmaaltijden met een verhaal. Tijdens deze kunstlijneditie komen beeld en eten opnieuw samen, de rollen zijn echter omgedraaid: Judith kookt bijpassende hapjes bij mijn werk. Kijk, ruik en proef zelf.

za 5 nov + zo 6 nov 12.00 – 17.00 uur 
Zijlweg 3 Overveen

collage-3a-zonder-tekst

img_4042-kb
Kunstlijndiner bij Spruit & Thuis (foto Frederieke Jochems)

 

Boven de bank

BOVEN DE BANK

Boven de bank – de Volkskrant/Affordable Art Fair
De Volkskrant vroeg 20 illustratoren/fotografen een werk te selecteren voor de tweede editie van ‘Boven de bank’. Lezers en geïnteresseerden kunnen een werk in oplage (100 stuks) kopen voor € 299,-

Above the bank – the Volkskrant / Affordable Art Fair
De Volkskrant asked 20 illustrators / photographers to select a work for the second edition of ‘Boven de bank’. Readers and interested parties can buy a work in circulation (100 pieces) for € 299, –

tammo-schuringa

kb
foto: Eva Roefs

ZUIVER

ZUIVER

zuiver

Zuiver – Nieuw Dakota – Ms. van Riemsdijkweg 41b
ZUIVER is een groepstentoonstelling met Surinaamse en nederlandse kunstenaars ter afsluiting van een 7 jarige uitwisseling tissen de Gerrit Rietveld academie in Amsterdam en de Nola Hatterman Art Academy in Paramaribo.

ZUIVER (PURE) is a group exhibition with Surinamese and dutch artists to conclude a 7 year exchange between the Gerrit Rietveld academie in Amsterdam and the Nola Hatterman Art Academy in Paramaribo.

Deelnemende kunstenaars / participating artists:
Razia Barsatie, Christiaan Bastiaans, Ruben Cabenda, Annemarie Daniël, Moritz Ebinger, Neil Fortune, Rinaldo Klas, Trimo Kromotaroeno,  Ellen Ligteringen/Rutger Lem, Frank Mandersloot, Erik Mattijssen, Marcel Pinas, Tammo Schuringa, Roos Theuws, Ton Zwerver

do + vr 11.00 – 18.00 uur
za + zo 12.00 – 18.00 uur
2 oktober – 13 november 2016

Sandra Smets schreef 19 oktober een recensie in het NRC Handelsblad over de tentoonstelling.

038-nieuw-dakota-zuiver-2016-ph-gj-vanrooij057-nieuw-dakota-zuiver-2016-ph-gj-vanrooij059-nieuw-dakota-zuiver-2016-ph-gj-vanrooij037-nieuw-dakota-zuiver-2016-ph-gj-vanrooijfoto’s: Gert Jan van Rooij

Kunst aan het Spaarne

Kunst aan het Spaarne

Kunst aan het Spaarne TEYLERS MUSEUM – Spaarne 16, 2011 CH Haarlem
Hedendaagse tekeningen uit de schenking van Bart Spoorenberg 
di – vr 10.00 -17.00 uur, za + zo + feestdagen 11.00 -17.00 uur
18 maart – 12 juni 2016

rode jurk

Bart Spoorenberg, verzamelaar én buurman van Teylers Museum, schonk het museum in de afgelopen jaren een grote groep hedendaagse tekeningen. Ter viering van deze mooie verrijking van de verzameling is hij gevraagd een tentoonstelling samen te stellen uit zijn schenking.
Teylers Museum verzamelt al sinds de opening in 1784 kunst van levende kunstenaars.
Omdat het aankoopbudget de afgelopen jaren beperkt was, is er weinig aangekocht. Dankzij Spoorenbergs schenking loopt het museum die achterstand flink in: ineens wordt het voorzien van werk van veel van de beste Nederlandse tekenaars van de afgelopen twintig jaar. Een selectie van de kunstwerken van o.a. Rosemin Hendriks, Rinke Nijburg, Emo Verkerk, Arno Kramer, Paul Klemann, Hans de Wit en Koen Vermeule zullen vanaf 18 maart tot en met 12 juni te zien zijn in Teylers Prentenkabinet.

Het eerste weekend van de tentoonstelling (18, 19 en 20 maart) is onderdeel van de Haarlemse Lente 2016, een lang weekend vol hedendaagse kunst in Haarlem.

Bart Spoorenberg, collector and neighbor of Teylers Museum, donated a large group of contemporary drawings to the museum in recent years. To celebrate this beautiful enrichment of the collection, he was asked to put together an exhibition from his donation. Teylers Museum has been collecting art from living artists since the opening in 1784. Because the purchase budget was limited in recent years, little has been purchased. Thanks to Spoorenberg’s donation, the museum is well under way: suddenly it is being provided with work by many of the best Dutch artists of the past twenty years.

Kunst aan het Spaarne

zaaloverzicht expositie met linksonder een vitrine met DAT-tekeningen
Zaaloverzicht expositie met linksonder een vitrine met DAT-tekeningen

Schaamte

Schaamte

SchaamteMUSEUM DR. GUISLAIN – Jozef Guislainstraat 43, Gent
di – vr 9.00-17.00 uur, za + zo 13.00-17.00 uur
31 oktober 2015 – 29 mei 2016

img100

img101

Schaamte is een onzichtbare emotie
Mister Motley – 16 feb 2016
Hanne Hagenaars

Wat we verborgen willen houden, wordt zichtbaar. Waarover we niet willen praten, wordt openbaar. Zo prijst de tentoonstelling Schaamte zich de wereld in. Een expositie over schaamte lijkt een bijkans onmogelijke zaak want schaamte is vooral een onzichtbare emotie. Als zichtbare tekenen van schaamte zijn er het blozen of het wegkijken maar innerlijke krimpen, het samentrekken van al je organen, het verlangen naar onzichtbaarheid past het meest perfect bij de emotie schaamte en hoe kun je dat laten zien? Hoe kun je daarvan iets laten voelen?

Thijs Goldschmidt maakte in 2004 het boekje Wegkijken en de titel laat al iets los over hoe lastig het is om schaamte in beeld te brengen. Hij richt zich op de beelden die gêne bij de kijker veroorzaken. ‘Wanneer ik mij kan identificeren met de dader’, schrijft Tijs Goldschmidt, ‘en verwerp wat die de ander aandoet, dan voel ik plaatsvervangende schaamte.’ Paul Faber doet opnieuw een poging in de tentoonstelling Schaamte in museum Dr Ghuislain in Gent en benadert het fenomeen zowel als een individueel als een maatschappelijk fenomeen. Faber was jarenlang conservator bij het Tropenmuseum en pakt het onderwerp breed op waardoor het toch een typische Ghuislain tentoonstelling is geworden: een thema dat als op het spit wordt rondgedraaid om alle aspecten te belichten. Er is veel volkskunst en niet-westere kunst te zien, een specialiteit van Faber.

Adam en Eva en de appel, daar begon het natuurlijk allemaal mee. Verdreven uit het paradijs kwam ook de schaamte opzetten en ze bedekten hun schaamstreek met bladeren. Gigantische vijgenbladeren doen hun entree in de kunstgeschiedenis. Hier zijn allerlei soorten afbeeldingen van Adam en Eva bij elkaar gebracht, geborduurd, geschilderd , uit hout gebeiteld, achter glas enzovoort. In een 19e eeuws filmpje over het seksuele verlangen tussen een man en een vrouw, weet de man van geiligheid niet hoe hoog hij moet springen. De slang om zijn nek verwijst naar de zonde van dit seksuele samenzijn.

Te midden van de naakte voorouderbeelden uit niet-westerse landen en het met schaamte beladen naakt in het westen is daar de film The Beginnings van Roy Villevoye. De Asmat lopen naakt rond. Een donkere vrouw leest het scheppingsverhaal voor uit de bijbel: het begin. De Asmat beginnen de onderhandelingen over de prijs voor hun aandeel in de film, hun naaktheid. ‘Villevoye confronteert ons met het westerse verlangen naar een originele mythe en de projectie op de ‘Ander’. (..) Villevoye lijkt iets te willen zeggen over hoeveel cultuur er overblijft als we naakt in een bos rondlopen. “Een groot deel cultuur dus, zo blijkt”, schreef Esma Moukthar. Verwarring over het paradijs dus.

De campagne foto is een in het wit geklede vrouw die haar hand voor het gezicht slaat.: opnieuw verbergen en er niet willen zijn. Het is wel een wat letterlijk beeld over schaamte. Zoals Gone, een schilderij van een meisje met een in zichzelf gekeerde blik, van Michael Borremans ook tekort wordt gedaan met het toedichten van deze ene emotie.

De kracht van de tentoonstelling ligt in de grote hoeveelheid verschillende zaken rondom schaamte die bijeen zijn gebracht. In een glazen kastje ligt een soort Rolodex, de Mutoscoop met 850 kaarten over The original sin afkomstig uit het politiemuseum. Hier had ik wel even doorheen willen gaan om de teksten op de kaarten te zien. Er is een houten poppetje waarbij je de dokter kon aanwijzen waar je pijn had zonder dat je je hoefde uit te kleden: een Chinees diagnosemodel.

Fijne erotische tekeningen van Duchamp, naar het voorbeeld van Rodin, laten zijn tedere en zachte kant zien: ‘Eros c’est La Vie’ was immers zijn motto. Een stel rust in elkaars armen. Verrukkelijk. En er zijn twee pannenlappen met ruitjes die geslachtsorganen hebben gekregen van Duchamp, een grapje.

De collages van Paul McCarthy, expert van het schaamteloze, zoeken meer de grenzen in beeld op, mogelijk om de grenzen bij jezelf ontdekken. Wat kun je aan om te zien?

Ina van Zijl toont prachtige kleine werkjes met vrouwelijke geslachtorganen in fel roze en ongezond goen. ‘Blushing Bride.’ Door de transformatie in verf kijk je zonder probleem naar deze prachtige schilderijtjes. In de context van schaamte valt er niet meer zo snel iets uit de toon, zoals de foto’s van Zoë Leonard op de Documenta 10 dat nog deden. Te midden van de klassieke portretten waarbij, zoals gebruikelijk, mannen vrouwen afbeelden, hingen foto’s van het vrouwelijk geslachtsorgaan waarop alles helder te zien was; en wat een verschillen. Goed kijken, dat is waar het in de beeldende kunst op aankomt, maar hier was het lastig turen om de foto’s te bestuderen, ik voelde me gegeneerd, keek ook steeds om me heen. Het viel niet mee om neutraal te doen, niets aan de hand, ik bekijk gewoon de variaties in kleur en vorm en de lichtval van deze vagina’s.

De publieke schaamte gaat om het collectieve schaamtegevoel van een gemeenschap en is meestal verbonden met het vernederen van de ander. In het verleden kon dat al op jonge leeftijd beginnen: kinderen die op school het goede antwoord niet wisten kregen ezelsoren of een ezelsmuts op.

Een van de meest schrijnende beelden vormt de serie portretten van een groep Berbervrouwen. In de Algerijnse onafhankelijks oorlog besloot men de bergdorpen te vernietigingen waarbij de bewoners werden verplaatst naar kampen. Dienstplichtig fotograaf Marc Garanger moest foto’s maken voor de identiteitsbewijzen waarbij de vrouwen gedwongen werden hun sluier af te doen, iets dat tegen al hun fatsoensregels inging. De verhuld boze blikken van de vrouwen geven op een niet mis te verstane manier blijk van de onbeschaamdheid van de handelingen van het Franse leger. Dit zijn de foto’s die aankomen, net als de grote monumentale portretten van Boris Mikhailov. Tegen betaling laat hij dakloze mensen in Oekraïne schaamteloze exhibitionistische poses aannemen. Wij kijken ernaar en voelen de intense treurigheid van hun levens. Wij kijken ernaar maar het kost moeite. Want deze mensen kijken terug, ze kijken ons direct aan.

Shame is an invisible emotion – Mister Motley – Feb 16, 2016
Hanne Hagenaars
What we want to keep hidden becomes visible. What we do not want to talk about becomes public. An exposition about shame seems to be almost impossible, because shame is mainly an invisible emotion. As visible signs of shame there are flushing or looking away but inner shrinking, the contracting of all your organs, the desire for invisibility fits most perfectly with the emotion of shame and how can you show it? How can you make something feel like that?

Thijs Goldschmidt made the book Look away in 2004 and the title already reveals something about how difficult it is to bring shame into the picture. He focuses on the images that cause embarrassment to the viewer. “When I can identify myself with the perpetrator,” writes Tijs Goldschmidt, “and reject what it does to the other person, then I feel vicarious shame.” Paul Faber once again makes an attempt in the Shame in museum Dr Ghuislain in Ghent and approaches the phenomenon as both an individual and a social phenomenon. For many years Faber has been a curator at the Tropenmuseum and tackles the subject in a broad way, making it a typical Ghuislain exhibition: a theme that is turned around on the spit to illuminate all aspects. There is a lot of folk art and non-western art to see, a specialty of Faber.

 

 

links: collages Tammo Schuringa, rechts: Miroslav Tichý
Links: collages Tammo Schuringa, rechts: Miroslav Tichý

15 collages Tammo Schuringa
15 collages Tammo Schuringa

KUNSTLIJN Haarlem 2015

KUNSTLIJN Haarlem 2015

Studio Corinne Bonsma, Spaarne 61 B, Haarlem
Kunstenaarsboeken
11.00 – 17.00 uur
31 oktober – 1 november 2015

Kunstenaarsboeken / artist books
van Eli Content, Luuk Wilmering, Irene van de Meen, Corinne Bonsma, Arthur Kempenaar, Tammo Schuringa, George Moormann en Bianca Vooges

kunstlijn 2015

vlnr: Tammo Schuringa, Bianca Vooges, Corinne Bonsma, Luuk Wilmering
vlnr: Tammo Schuringa, Bianca Vooges, Corinne Bonsma, Luuk Wilmering

studio Corinne Bonsma
studio Corinne Bonsma